امام باقر علیه السّلام فرمودند:
... وَ قَدْ کانَ آدَمُ علیه السلام وَصّى هِبَةَ اللّه ِ أَنْ یَتَعاهَدَ هذِهِ الْوَصِیَّةَ عِنْدَ رَأْسِ کُلِّ سَنَةٍ فَیَکُونَ یَوْمَ عِیْدِهِم «یَوْمَ عَیْدٍلَهُمْ» فَیَتَعاهَدُونَ نُوحا وَ زَمانَهُ الَّذِى یَخْرُجُ فِیهِ؛

حضرت آدم علیه السلام پس از جنایت قابیل، به جانشین خود شیث هبه اللّه فرمودند: ظلم همچنان گسترش مى یابد تا آن گه که فرزندم نوح بیاید و به سبب نفرین او طوفانى برخیزد و همه ظالمین را نابود کند، و مؤمنان نجات یابند. آن گاه حضرت آدم به هبه اللّه وصیت کرد که این مژده را هر سال به یاد آورد و این روز را براى خود و فرزندانش روز عید قرار دهد. آنان نیز به این وصیت عمل کردند و همواره سالروز این مژده نوید بخش و ظهور حضرت نوح را گرامى مى شمردند.
روضه کافى، 115